Obszar ten stanowi kompleks intensywnie osuszonych łąk na głębokim torfie, których miąższość maleje w stronę krawędzi doliny rzeki Hanny (w kierunku północnym i południowym). Teren łąk był historycznie i jest obecnie użytkowany rolniczo. W XX wieku przeszedł rekultywację, podczas której gospodarka rolna była najbardziej intensywna. Jednocześnie stosowano dwustronny system nawadniania i odwadniania. Niestety, z powodu braku funduszy, takie zarządzanie nie przetrwało: urządzenia piętrzące wodę zawaliły się, a pozostały jedynie rowy melioracyjne.

Obecny stan wód powierzchniowych jest zły, zarówno pod względem ekologicznym jak i chemicznym. Jednocześnie stan ilościowy wód podziemnych określony został jako dobry, ale ich stan chemiczny uznano za zły. Największym zagrożeniem dla tego obszaru jest przesuszenie siedlisk. Istotnym problemem jest zarówno zaniechanie koszenia łąk, jak i ewentualna intensyfikacja ich użytkowania. Zapobieganie szybkiemu spływowi powierzchniowemu wód wpłynęłoby na ich magazynowanie w dolnych warstwach i zwiększyłoby zdolność do samooczyszczania - dlatego istnieje pilna potrzeba utrzymania racjonalnego gospodarowania na tym obszarze (w tym zwiększenia retencji) z wykorzystaniem odpowiednich pakietów programu rolno-środowiskowo-klimatycznego, dostępnych w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.

Zbiorowiska roślinne występujące w północnej części obszaru (na północ od kanału) to ubogie łąki wilgotne z dominacją śmiałka darniowego (Deschampsia caespitosa). Niewielką domieszkę w składzie gatunkowym łąk stanowią gatunki zależne od siedlisk o większej wilgotności oraz od torfowisk niskich, tj. kosaciec żółty (Iris pseudacorus), przetacznik długolistny (Veronica longifolia), turzyca błotna (Carex acutiformis), turzyca zaostrzona (Carex gracilis), mozga trzcinowata (Phalaris arundinacea). Wśród gatunków dominujących, zwłaszcza w części zachodniej, znajdują się również gatunki związane z łąkami skrajnie suchymi, np. kostrzewa czerwona (Festuca rubra), pięciornik gęsi (Potentilla anserina), kłosówka wełnista (Holcus lanatus). Obszar jest miejscem występowania dwóch gatunków ptaków z załącznika I dyrektywy ptasiej: wodniczki (Acrocephalus paludicola) i derkacza (Crex crex). Ponadto odnotowano tutaj następujące gatunki ptaków objętych ochroną: czajkę (Vanellus vanellus), dubelta (Gallinago media), kszyka zwyczajnego (Gallinago gallinago) i rokitniczkę (Acrocephalus schoenobaenus).

Aby zachować istniejącą strukturę siedliskową, konieczne jest na tym obszarze wstrzymanie drenażu i spiętrzanie wody. Budowa przez OTOP BirdLife Polska urządzeń piętrzących na rowach odwadniających torfowisko w latach 2017–2021 była odpowiedzią na zidentyfikowane zagrożenia. Projekt objął budowę trzech urządzeń piętrzących: dwóch o konstrukcji drewnianej i jednego betonowego, z regulowaną wysokością spiętrzenia, o maksymalnej wysokości spiętrzenia poniżej 1 m. Zadaniem urządzeń jest zatrzymanie wody źródlanej na torfowisku i, dzięki regulowanym przegrodom, obniżenie poziomu wody na okres pełni lata, w sezonie sianokosów.

Monitoring wodniczki, monitoring ptaków lęgowych. Monitoring poziomu wody.