Obszar łąk położony pod wsią Zajki był i nadal jest wykorzystywany rolniczo. Fragmenty wyniesień mineralnych służyły jako pastwiska, natomiast tereny organiczne (torfowe) były regularnie wykaszane. W latach sześćdziesiątych XX wieku przeprowadzono intensywną meliorację, a gospodarka rolna osiągnęła wówczas największe natężenie. Zastosowano wówczas system melioracji dwustronnej — nawadniająco-odwadniającej. Taki stan nie utrzymał się jednak długo. Z powodu braku środków finansowych urządzenia piętrzące uległy zniszczeniu, a w terenie pozostały jedynie rowy odwadniające.

Teren społecznego rezerwatu OTOP Zajki od północy bezpośrednio graniczy z Biebrzańskim Parkiem Narodowym oraz rozległym kompleksem podmokłego olsu. Zachodnią granicę wyznacza droga asfaltowa, za którą znajduje się miejscowość Laskowiec, a także łąki i pola uprawne. Od wschodu obszar ograniczony jest drogą gruntową oraz kompleksem łąk i pól. Południową granicę stanowi droga asfaltowa łącząca wsie Zaskowiec i Zajki, za którą rozciąga się rozległy teren pastwisk.

Topografia terenu jest zróżnicowana — wyniesienia mineralne przeplatają się z obniżeniami wypełnionymi torfem. W latach sześćdziesiątych obszar pokryto gęstą siecią rowów melioracyjnych, a także wybudowano dwie utwardzone groble o przebiegu północ–południe, które umożliwiają dojazd do poszczególnych działek. Większość powierzchni stanowią grunty prywatne. Grunty należące do Skarbu Państwa obejmują jedynie drogi, pasy wiatrochronne oraz niektóre rowy melioracyjne. Własność OTOP BirdLife Polska stanowi 56 ha.